وی گفت: اینکه گفته میشود ایران سالانه 50 میلیون دلار صادرات نرم افزاری داشته است چندان معتبر نیست؛ چرا که اسناد و اطلاعات کافی در این باره وجود ندارد. آسیابانی افزود: فرق نرم افزار با سایر کالاهای صادراتی این است که مثلا در صادرات فرش، یک جنس وجود دارد که در گمرک وزن میشود و مدارک لازم برای آن صادر میشود، اما در مورد نرم افزار ممکن است یک شرکت برای جذب جوایز صادراتی ادعا کند که من از طریق اینترنت سورس خودم را در اختیار مشتری خارجی قرار دادهام و از طریق همین شبکه آن را پشتیبانی میکنم.
پیشنهاد من این است که اگر شرکتی ادعایی کرد که چنین صادراتی داشته است باید به جای جایزه صادراتی هزینه حضور آن شرکت در نمایشگاههایی مثل سبیت یا جیتکس را پرداخت کرد در این صورت شرکتهایی اقدام به این کار خواهند کرد که واقعا بازاری پیدا کرده و نرم افزاری را صادر کردهاند.
وی اضافه کرد: دراین صورت ممکن است در سالهای نخست برخی شرکتها که حسابسازی میکردهاند از دایره آماری صادرکنندگان نرمافزار حذف شوند و حمایتها را دریافت نکنند، اما به مرور این گپ پر شده و صادرات نرم افزار واقعی خواهد شد.
معاون مرکز تحقیقات رایانهای نور در پاسخ به این سؤال که برخی از افراد موافق اعداد موجود صادرات نرم افزار ایران هستند و حتی آمار واقعی آن را بیشتر از آمار موجود میدانند و رازداری شرکتها را دلیل اعلام نکردن این گزارش اعلام میکنند، گفت: اگر همه چیز شفاف شود هیچ کس انگیزهای برای اعلام آمار غیرواقعی نخواهد داشت. وی اظهار کرد: سرمایه اصلی تولید نرم افزار نیروی انسانی و فکر است نه تکنولوژی گران قیمت و ما در بحث نیروی انسانی بسیار توانمند هستیم. همانطور که هندیها و پاکستانیها توانستهاند در بحث نرم افزار پیشگام شوند ما هم میتوانیم.
آسیابانی اضافه کرد: الان بسیاری از کشورهای عربی خواستار مهندسان خلاق ما در زمینه
آی تی هستند و هر ساله تعداد زیادی از آنها جذب این بازار کار میشوند. خود ما میتوانیم از این ظرفیت عظیم استفاده کنیم و تحولی بزرگ در زمینه صادرات نرم افزار ایجادکنیم. وی در پاسخ به این سؤال که موانع موجود بر سر راه صادرات نرم افزار چیست بیان کرد: نشناختن بازار خارجی یکی از موانع اصلی است.
شرکتهای ایرانی باید آنقدر قوی شوند که بتوانند شرکای خارجی خود را پشتیبانی کنند؛ چون صادرات نرم افزار فقط فروش نیست پشتیبانی مهمتر است، اما ما چنین شرکتهایی نداریم. آسیابانی گفت: اگر برخی قراردادهای آیتی پروژههای بزرگ کشور به شرکتهای داخلی واگذار شود میتواند تحولی عظیم در این بخش ایجاد کند.